闲情赋

闲情赋原文：

井放辘轳闲浸酒，笼开鹦鹉报煎茶
隐约遥峰，和泪谢娘眉妩
集中什九从军乐，亘古男儿一放翁
激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
柳锁莺魂，花翻蝶梦，自知愁染潘郎
考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
芳草句，碧云辞，低徊闲自思
万岁山前珠翠绕，蓬壶殿里笙歌作
飞锡离乡久，宁亲喜腊初
愁肠已断无由醉，酒未到，先成泪
明岁秋风知再会，暂时分手莫相思
仲夏苦夜短，开轩纳微凉

闲情赋拼音解读：

jǐng fàng lù lú xián jìn jiǔ，lóng kāi yīng wǔ bào jiān chá
yǐn yuē yáo fēng，hé lèi xiè niáng méi wǔ
jí zhōng shén jiǔ cóng jūn yuè，gèn gǔ nán ér yī fàng wēng
jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
liǔ suǒ yīng hún，huā fān dié mèng，zì zhī chóu rǎn pān láng
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
fāng cǎo jù，bì yún cí，dī huí xián zì sī
wàn suì shān qián zhū cuì rào，péng hú diàn lǐ shēng gē zuò
fēi xī lí xiāng jiǔ，níng qīn xǐ là chū
chóu cháng yǐ duàn wú yóu zuì，jiǔ wèi dào，xiān chéng lèi
míng suì qiū fēng zhī zài huì，zàn shí fēn shǒu mò xiāng sī
zhòng xià kǔ yè duǎn，kāi xuān nà wēi liáng
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

一轮圆月明媚新秀，秋夜寒、江流静、远山衔着北斗。夜不成寐起来徘徊搔首。窗间横斜着梅花疏影，那么清瘦。好一个凉秋月夜的霜天！却无心饮酒，闲置了传杯把盏手。君知否？听到归巢的乌鸦纷
明代嘉靖年间著名诗人，画家，书法家，戏曲家，民间文学家 ，美食家，历史学家。与解缙、杨慎并称“明代三大才子”。清代郑板桥对徐文长非常敬服，曾刻一印，自称“青藤门下走狗”。生平概述　
身倚栏杆，看碧绿的山色转为丹红，在悠然之间就褪却了香袍的脂粉而成熟起来。上林苑选美一样选上的，忙匆匆的又换掉了由紫云润色的衣裳。枉费了多少个春天啊，从早到晚的又是薰又是染，花儿都为
黄歇果然是个大辩之才，向秦昭王说明了秦国攻楚的弊端和不攻楚的好处。旁征博引、铺陈排比，用极具感染力的语言说明为了能够妨止“靡不有初，鲜克有终”、始易终难的结局，为了妨止韩魏借隙袭秦
太宗文武大圣大广孝皇帝上之中贞观二年（戊子、628）　　唐纪九唐太宗贞观二年（戊子，公元628年）　　[1]九月，丙午，初令致仕官在本品之上。　　[1]九月，丙午（初三），初次下令

相关赏析

　　巴山楚水一带荒远凄凉，二十三年来，我被朝廷抛弃在那里。回到家乡后，熟悉的人都已逝去，只能哼唱着向秀闻笛时写的《思旧赋》来怀念他们，而自己也成了神话中那个烂掉了斧头的人，已无
这首诗是李白在长安为翰林时所作。有一次，唐明皇与杨贵妃在沉香亭观赏牡丹，因命李白作新乐章，李白奉旨作了这章。
燕国攻打齐国，夺取了七十多座城，只有莒和即墨两地保存下来。齐将田单就以即墨为据点大败燕军，杀死燕将骑劫。当初，有位燕将攻占了聊城，可是却被人在燕王那里进了谗言，这位燕将害怕会被处死
就军事论述而言，孙膑这篇文章可以称得上“博大精深”了。说它博大，是因为这篇文章并没有局限于军事战略战术的探讨，而是从宇宙万事万物运行规律的高度去论述用兵的规律，从事物发展变化的根本
　　之所以说修养自身的品性要先端正自己的心思，是因为心有愤怒就不能够端正；心有恐惧就不能够端正；心有喜好就不能够端正；心有忧虑就不能够端正。心思不端正就像心不在自己身上一样：虽

作者介绍

金圣叹 金圣叹（1608～1661）中国清代文学批评家。名人瑞，字圣叹，以字行。原名采，字若采，明亡后更名。一说本姓张。吴县(今江苏苏州）人。明诸生，一生绝意仕进，以著述为业。性格诙谐怪诞，狂放不羁，好饮酒，言行不同流俗。学问渊博，议论多警世骇俗。顺治十八年(1661)，清世祖崩，吴地官吏设幕祭灵，时金圣叹与诸生百余人为逐贪官县令哭于文庙，因而以震惊先帝、聚众倡乱罪被处斩。他诗文均有名，而主要成就在文学批评，尤在小说戏曲的评点上。他将《庄子》、《离骚》、《史记》、《杜诗》、《水浒传》、《西厢记》合为六才子书，准备逐一评点，仅完成第五、第六两种。他的评点提高了小说、戏曲地位，评点中颇多精警之见。著有《沉吟楼诗集》、《唱经堂才子书汇稿》等。