叹逝赋

叹逝赋原文：

池边钓女日相随，妆成照影竟来窥
　　居充堂而衍宇，行连驾而比轩。弥年时其讵几，夫何往而不残。或冥邈而既尽，或寥廓而仅半。信松茂而柏悦，嗟芝焚而蕙叹。苟性命之弗殊，岂同波而异澜，瞻前轨之既覆，知此路之良艰。启四体而深悼，惧兹形之将然。毒娱情而寡方，怨感目之多颜，谅多颜之感目，神何适而获怡。寻平生于响像，览前物而怀之。
又莫是东风逐君来，便吹散眉间一点春皱
柏台霜威寒逼人，热海炎气为之薄
三春已暮花从风，空留可怜与谁同
　　伊天地之运流，纷升降而相袭。日望空以骏驱，节循虚而警立。嗟人生之短期，孰长年之能执，时飘忽其不再，老晼晚其将及。对琼蘂之无征，恨朝霞之难挹。望汤谷以企予，借此景之屡戢。
　　悲夫，川阅水以成川，水滔滔而日度。世阅人而为世，人冉冉而行暮。人何世而弗新，世何人之能故。野每春其必华，草无朝而遗露。经终古而常然，率品物其如素。譬日及之在条，恒虽尽而弗悟。虽不悟其可悲，心惆焉而自伤。亮造化之若兹，吾安取夫久长。
　　昔每闻长老追计平生同时亲故，或凋落已尽，或仅有存者。余年方四十，而懿亲戚属，亡多存寡；昵交密友，亦不半在。或所曾共游一途，同宴一室，十年之外，索然已尽，以是哀思，哀可知矣，乃作赋曰：
妙年出补父兄处，公自才力应时须
　　步寒林以悽恻，玩春翘而有思，触万类以生悲，叹同节而异时，年弥往而念广，途薄暮而意迮。亲落落而日稀，友靡靡而愈索。顾旧要于遗存，得十一于千百。乐心其如忘，哀缘情而来宅。托末契于后生，余将老而为客。
恨君却似江楼月，暂满还亏，暂满还亏，待得团圆是几时
晓镜但愁云鬓改，夜吟应觉月光寒
光景不胜闺阁恨，行行坐坐黛眉攒
　　然后弭节安怀，妙思天造，精浮神沧，忽在世表，悟大暮之同寐，何矜晚以怨早。指彼日之方除，岂兹情之足搅。感秋华于衰木，瘁零露于丰草。在殷忧而弗违，夫何云乎识道。将颐天地之大德，遗圣人之洪宝。解心累于末迹，聊优游以娱老。
撩乱边愁听不尽，高高秋月照长城
黄花深巷，红叶低窗，凄凉一片秋声
　　痛灵根之夙陨，怨具尔之多丧。悼堂构之瘁，悯城阙之丘荒。亲弥懿其已逝，交何戚而不忘。咨余今之方殆，何视天之芒芒。伤怀凄其多念，戚貌悴而鲜欢。幽情发而成绪，滞思叩而兴端，此世之无乐，咏在昔而为言。

叹逝赋拼音解读：

chí biān diào nǚ rì xiāng suí，zhuāng chéng zhào yǐng jìng lái kuī
　　jū chōng táng ér yǎn yǔ，xíng lián jià ér bǐ xuān。mí nián shí qí jù jǐ，fū hé wǎng ér bù cán。huò míng miǎo ér jì jǐn，huò liáo kuò ér jǐn bàn。xìn sōng mào ér bó yuè，jiē zhī fén ér huì tàn。gǒu xìng mìng zhī fú shū，qǐ tóng bō ér yì lán，zhān qián guǐ zhī jì fù，zhī cǐ lù zhī liáng jiān。qǐ sì tǐ ér shēn dào，jù zī xíng zhī jiāng rán。dú yú qíng ér guǎ fāng，yuàn gǎn mù zhī duō yán，liàng duō yán zhī gǎn mù，shén hé shì ér huò yí。xún píng shēng yú xiǎng xiàng，lǎn qián wù ér huái zhī。
yòu mò shì dōng fēng zhú jūn lái，biàn chuī sàn méi jiān yì diǎn chūn zhòu
bǎi tái shuāng wēi hán bī rén，rè hǎi yán qì wèi zhī báo
sān chūn yǐ mù huā cóng fēng，kōng liú kě lián yǔ shuí tóng
　　yī tiān dì zhī yùn liú，fēn shēng jiàng ér xiāng xí。rì wàng kōng yǐ jùn qū，jié xún xū ér jǐng lì。jiē rén shēng zhī duǎn qī，shú cháng nián zhī néng zhí，shí piāo hū qí bù zài，lǎo wǎn wǎn qí jiāng jí。duì qióng ruǐ zhī wú zhēng，hèn zhāo xiá zhī nán yì。wàng tāng gǔ yǐ qǐ yǔ，jiè cǐ jǐng zhī lǚ jí。
　　bēi fū，chuān yuè shuǐ yǐ chéng chuān，shuǐ tāo tāo ér rì dù。shì yuè rén ér wèi shì，rén rǎn rǎn ér xíng mù。rén hé shì ér fú xīn，shì hé rén zhī néng gù。yě měi chūn qí bì huá，cǎo wú cháo ér yí lù。jīng zhōng gǔ ér cháng rán，lǜ pǐn wù qí rú sù。pì rì jí zhī zài tiáo，héng suī jǐn ér fú wù。suī bù wù qí kě bēi，xīn chóu yān ér zì shāng。liàng zào huà zhī ruò zī，wú ān qǔ fū jiǔ cháng。
　　xī měi wén zhǎng lǎo zhuī jì píng shēng tóng shí qīn gù，huò diāo luò yǐ jǐn，huò jǐn yǒu cún zhě。yú nián fāng sì shí，ér yì qīn qī shǔ，wáng duō cún guǎ；nì jiāo mì yǒu，yì bù bàn zài。huò suǒ céng gòng yóu yī tú，tóng yàn yī shì，shí nián zhī wài，suǒ rán yǐ jǐn，yǐ shì āi sī，āi kě zhī yǐ，nǎi zuò fù yuē：
miào nián chū bǔ fù xiōng chù，gōng zì cái lì yìng shí xū
　　bù hán lín yǐ qī cè，wán chūn qiào ér yǒu sī，chù wàn lèi yǐ shēng bēi，tàn tóng jié ér yì shí，nián mí wǎng ér niàn guǎng，tú bó mù ér yì zé。qīn luò luò ér rì xī，yǒu mǐ mǐ ér yù suǒ。gù jiù yào yú yí cún，dé shí yī yú qiān bǎi。lè xīn qí rú wàng，āi yuán qíng ér lái zhái。tuō mò qì yú hòu shēng，yú jiāng lǎo ér wèi kè。
hèn jūn què shì jiāng lóu yuè，zàn mǎn hái kuī，zàn mǎn hái kuī，dài de tuán yuán shì jǐ shí
xiǎo jìng dàn chóu yún bìn gǎi，yè yín yīng jué yuè guāng hán
guāng jǐng bù shèng guī gé hèn，xíng xíng zuò zuò dài méi zǎn
　　rán hòu mǐ jié ān huái，miào sī tiān zào，jīng fú shén cāng，hū zài shì biǎo，wù dà mù zhī tóng mèi，hé jīn wǎn yǐ yuàn zǎo。zhǐ bǐ rì zhī fāng chú，qǐ zī qíng zhī zú jiǎo。gǎn qiū huá yú shuāi mù，cuì líng lù yú fēng cǎo。zài yīn yōu ér fú wéi，fū hé yún hū shí dào。jiāng yí tiān dì zhī dà dé，yí shèng rén zhī hóng bǎo。jiě xīn lèi yú mò jī，liáo yōu yóu yǐ yú lǎo。
liáo luàn biān chóu tīng bù jìn，gāo gāo qiū yuè zhào cháng chéng
huáng huā shēn xiàng，hóng yè dī chuāng，qī liáng yī piàn qiū shēng
　　tòng líng gēn zhī sù yǔn，yuàn jù ěr zhī duō sàng。dào táng gòu zhī cuì，mǐn chéng què zhī qiū huāng。qīn mí yì qí yǐ shì，jiāo hé qī ér bù wàng。zī yú jīn zhī fāng dài，hé shì tiān zhī máng máng。shāng huái qī qí duō niàn，qī mào cuì ér xiān huān。yōu qíng fā ér chéng xù，zhì sī kòu ér xìng duān，cǐ shì zhī wú lè，yǒng zài xī ér wèi yán。
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

这是一首描写弃妇的怨词。“花深深。柳阴阴。”起笔用联绵辞深深、阴阴，将春花杨柳之繁盛写出。初读时，可能会以为这真是描绘大自然之春光。其实不然。“度柳穿花觅信音。”原来，花柳皆为喻象
春秋时，楚相孙叔敖病得很厉害，临死前告诫他的儿子说：“大王屡次要给我封邑，我都没有接受。现在我死了，大王一定会封你。但是你一定不可接受土地肥美的地方。楚越之间有一个地方叫寝丘，
本章的讨论逐渐从内在的心理善恶延伸到了外在的行为方式上了，告子试图弄清楚被我尊敬的年长者的年长和被我称之为白的白色都是客观存在的这种主客体之间的联系和区别，因而告子认为，内在的仁和
“《大过卦》的卦象是巽（风）下兑（泽）上，巽在这里代表木，故为水泽淹没了树木之表象，象征极为过分；君子取法这一现象，就应当坚持自己的操守，进则超然独行，不必顾忌和畏惧他人的非议；退
宋先生说：上古传说中发明农业生产的神农氏，好像真的存在过又好像没有此人。然而，仔细体味对“神农”这个赞美褒扬开创农耕的人的尊称，就能够理解“神农”这两个字至今仍然有着十分重要的意义

相关赏析

在绘画方法上，沈周早年承受家学，兼师杜琼。后来博取众长，出入于宋元各家，主要继承董源、巨然以及元四家黄公望、王蒙，吴镇的水墨浅绛体系。又参以南宋李、刘、马、夏劲健的笔墨，融会贯通，
西风萧瑟，溪桥边树枝头的枯叶被吹得零落纷飞，菊花也垂首自哀，尽显秋的荒凉。风尘满身，前路漫漫，何处归程。坐骑蹄踏寒露，远处晨鸡报晓，天际淡然月影，身处荒村陌路，满怀孤寂。仕途坎坷，
①浮生：老庄以人生在世，虚浮无定。后世相沿称人生为浮生。②须臾：片刻。
这首诗作于1090年（元祐五年）初冬，当时苏轼正在杭州任职，任两浙兵马都监的刘季孙也在。两人过从甚密，交易很深。诗人一方面视刘景文为国士，并有《乞擢用刘季孙状》予以举荐；另一方面赠
尤侗才情敏捷，文名早著。曾以《怎当他临去秋波那一转》制义以及《读离骚》乐府流传禁中，受顺治帝赏识；在史馆时进呈《平蜀赋》，又受康熙帝赏识，所谓“受知两朝，恩礼始终”（潘耒《尤侍讲艮

作者介绍

幼卿 幼卿，生卒和姓氏不详。宋徽宗宣和年间在世，《能改斋漫录》卷十六录其词一首。