洛神赋（黄初三年）

洛神赋（黄初三年）原文：

冷冷水向桥东去漠漠云归溪上住
夜如何其夜漫漫，邻鸡未鸣寒雁度
蜂须轻惹百花心，蕙风兰思寄清琴
白云依静渚，春草闭闲门
十二楼中尽晓妆，望仙楼上望君王
【洛神赋】 黄初三年，余朝京师，还济洛川。古人有言，斯水之神，名曰宓妃。感宋玉对楚王神女之事，遂作斯赋。其辞曰： 余从京域，言归东藩。背伊阙，越轘辕，经通谷，陵景山。日既西倾，车殆马烦。尔乃税驾乎蘅皋，秣驷乎芝田，容与乎阳林，流眄乎洛川。于是精移神骇，忽焉思散。俯则末察，仰以殊观，睹一丽人，于岩之畔。乃援御者而告之曰：「尔有觌于彼者乎？彼何人斯？若此之艳也！」御者对曰：「臣闻河洛之神，名曰宓妃。然则君王所见，无乃日乎？其状若何？臣愿闻之。」余告之曰：「其形也，翩若惊鸿，婉若游龙。荣曜秋菊，华茂春松。仿佛兮若轻云之蔽月，飘飘兮若流风之回雪。远而望之，皎若太阳升朝霞；迫而察之，灼若芙蕖出渌波。襛纤得衷，修短合度。肩若削成，腰如约素。延颈秀项，皓质呈露。芳泽无加，铅华弗御。云髻峨峨，修眉联娟。丹唇外朗，皓齿内鲜，明眸善睐，靥辅承权。瑰姿艳逸，仪静体闲。柔情绰态，媚于语言。奇服旷世，骨像应图。披罗衣之璀粲兮，珥瑶碧之华琚。戴金翠之首饰，缀明珠以耀躯。践远游之文履，曳雾绡之轻裾。微幽兰之芳蔼兮，步踟蹰于山隅。于是忽焉纵体，以遨以嬉。左倚采旄，右荫桂旗。壤皓腕于神浒兮，采湍濑之玄芝。余情悦其淑美兮，心振荡而不怡。无良媒以接欢兮，托微波而通辞。愿诚素之先达兮，解玉佩以要之。嗟佳人之信修，羌习礼而明诗。抗琼珶以和予兮，指潜渊而为期。执眷眷之款实兮，惧斯灵之我欺。感交甫之弃言兮，怅犹豫而狐疑。收和颜而静志兮，申礼防以自持。于是洛灵感焉，徙倚彷徨，神光离合，乍阴乍阳。竦轻躯以鹤立，若将飞而未翔。践椒涂之郁烈，步蘅薄而流芳。超长吟以永慕兮，声哀厉而弥长。尔乃众灵杂遝，命俦啸侣，或戏清流，或翔神渚，或采明珠，或拾翠羽。从南湘之二妃，携汉滨之游女。叹匏瓜之无匹兮，咏牵牛之独处。扬轻袿之猗靡兮，翳修袖以延佇。休迅飞凫，飘忽若神，陵波微步，罗袜生尘。动无常则，若危若安。进止难期，若往若还。转眄流精，光润玉颜。含辞未吐，气若幽兰。华容婀娜，令我忘餐。于是屏翳收风，川后静波。冯夷鸣鼓，女娲清歌。腾文鱼以警乘，鸣玉鸾以偕逝。六龙俨其齐首，载云车之容裔，鲸鲵踊而夹毂，水禽翔而为卫。于是越北沚，过南冈，纡素领，回清阳，动朱唇以徐言，陈交接之大纲。恨人神之道殊兮，怨盛年之莫当。抗罗袂以掩涕兮，泪流襟之浪浪。悼良会之永绝兮。哀一逝而异乡。无微情以效爱兮，献江南之明珰。虽潜处于太阳，长寄心于君王。忽不悟其所舍，怅神宵而蔽光。于是背下陵高，足往神留，遗情想像，顾望怀愁。冀灵体之复形，御轻舟而上溯。浮长川而忘返，思绵绵督。夜耿耿而不寐，沾繁霜而至曙。命仆夫而就驾，吾将归乎东路。揽騑辔以抗策，怅盘桓而不能去。
夜来城外一尺雪，晓驾炭车辗冰辙
不知庭霰今朝落，疑是林花昨夜开
旧时燕子还飞否今古不胜情
送子军中饮，家书醉里题
云山有意，轩裳无计，被西风吹断功名泪

洛神赋（黄初三年）拼音解读：

lěng lěng shuǐ xiàng qiáo dōng qù mò mò yún guī xī shàng zhù
yè rú hé qí yè màn màn，lín jī wèi míng hán yàn dù
fēng xū qīng rě bǎi huā xīn，huì fēng lán sī jì qīng qín
bái yún yī jìng zhǔ，chūn cǎo bì xián mén
shí èr lóu zhōng jǐn xiǎo zhuāng，wàng xiān lóu shàng wàng jūn wáng
【luò shén fù】 huáng chū sān nián，yú cháo jīng shī，hái jì luò chuān。gǔ rén yǒu yán，sī shuǐ zhī shén，míng yuē fú fēi。gǎn sòng yù duì chǔ wáng shén nǚ zhī shì，suì zuò sī fù。qí cí yuē： yú cóng jīng yù，yán guī dōng fān。bèi yī quē，yuè huán yuán，jīng tōng gǔ，líng jǐng shān。rì jì xī qīng，chē dài mǎ fán。ěr nǎi shuì jià hū héng gāo，mò sì hū zhī tián，róng yǔ hū yáng lín，liú miǎn hū luò chuān。yú shì jīng yí shén hài，hū yān sī sàn。fǔ zé mò chá，yǎng yǐ shū guān，dǔ yī lì rén，yú yán zhī pàn。nǎi yuán yù zhě ér gào zhī yuē：「ěr yǒu dí yú bǐ zhě hū？bǐ hé rén sī？ruò cǐ zhī yàn yě！」yù zhě duì yuē：「chén wén hé luò zhī shén，míng yuē fú fēi。rán zé jūn wáng suǒ jiàn，wú nǎi rì hū？qí zhuàng ruò hé？chén yuàn wén zhī。」yú gào zhī yuē：「qí xíng yě，piān ruò jīng hóng，wǎn ruò yóu lóng。róng yào qiū jú，huá mào chūn sōng。fǎng fú xī ruò qīng yún zhī bì yuè，piāo piāo xī ruò liú fēng zhī huí xuě。yuǎn ér wàng zhī，jiǎo ruò tài yáng shēng zhāo xiá；pò ér chá zhī，zhuó ruò fú qú chū lù bō。nóng xiān dé zhōng，xiū duǎn hé dù。jiān ruò xuē chéng，yāo rú yuē sù。yán jǐng xiù xiàng，hào zhì chéng lù。fāng zé wú jiā，qiān huá fú yù。yún jì é é，xiū méi lián juān。dān chún wài lǎng，hào chǐ nèi xiān，míng móu shàn lài，yè fǔ chéng quán。guī zī yàn yì，yí jìng tǐ xián。róu qíng chuò tài，mèi yú yǔ yán。qí fú kuàng shì，gǔ xiàng yīng tú。pī luó yī zhī cuǐ càn xī，ěr yáo bì zhī huá jū。dài jīn cuì zhī shǒu shì，zhuì míng zhū yǐ yào qū。jiàn yuǎn yóu zhī wén lǚ，yè wù xiāo zhī qīng jū。wēi yōu lán zhī fāng ǎi xī，bù chí chú yú shān yú。yú shì hū yān zòng tǐ，yǐ áo yǐ xī。zuǒ yǐ cǎi máo，yòu yīn guì qí。rǎng hào wàn yú shén hǔ xī，cǎi tuān lài zhī xuán zhī。yú qíng yuè qí shū měi xī，xīn zhèn dàng ér bù yí。wú liáng méi yǐ jiē huān xī，tuō wēi bō ér tōng cí。yuàn chéng sù zhī xiān dá xī，jiě yù pèi yǐ yào zhī。jiē jiā rén zhī xìn xiū，qiāng xí lǐ ér míng shī。kàng qióng dì yǐ hé yǔ xī，zhǐ qián yuān ér wéi qī。zhí juàn juàn zhī kuǎn shí xī，jù sī líng zhī wǒ qī。gǎn jiāo fǔ zhī qì yán xī，chàng yóu yù ér hú yí。shōu hé yán ér jìng zhì xī，shēn lǐ fáng yǐ zì chí。yú shì luò líng gǎn yān，xǐ yǐ páng huáng，shén guāng lí hé，zhà yīn zhà yáng。sǒng qīng qū yǐ hè lì，ruò jiāng fēi ér wèi xiáng。jiàn jiāo tú zhī yù liè，bù héng báo ér liú fāng。chāo cháng yín yǐ yǒng mù xī，shēng āi lì ér mí zhǎng。ěr nǎi zhòng líng zá tà，mìng chóu xiào lǚ，huò xì qīng liú，huò xiáng shén zhǔ，huò cǎi míng zhū，huò shí cuì yǔ。cóng nán xiāng zhī èr fēi，xié hàn bīn zhī yóu nǚ。tàn páo guā zhī wú pǐ xī，yǒng qiān niú zhī dú chǔ。yáng qīng guī zhī yī mí xī，yì xiū xiù yǐ yán zhù。xiū xùn fēi fú，piāo hū ruò shén，líng bō wēi bù，luó wà shēng chén。dòng wú cháng zé，ruò wēi ruò ān。jìn zhǐ nán qī，ruò wǎng ruò hái。zhuǎn miǎn liú jīng，guāng rùn yù yán。hán cí wèi tǔ，qì ruò yōu lán。huá róng ē nuó，lìng wǒ wàng cān。yú shì píng yì shōu fēng，chuān hòu jìng bō。féng yí míng gǔ，nǚ wā qīng gē。téng wén yú yǐ jǐng chéng，míng yù luán yǐ xié shì。liù lóng yǎn qí qí shǒu，zài yún chē zhī róng yì，jīng ní yǒng ér jiā gǔ，shuǐ qín xiáng ér wèi wèi。yú shì yuè běi zhǐ，guò nán gāng，yū sù lǐng，huí qīng yáng，dòng zhū chún yǐ xú yán，chén jiāo jiē zhī dà gāng。hèn rén shén zhī dào shū xī，yuàn shèng nián zhī mò dāng。kàng luó mèi yǐ yǎn tì xī，lèi liú jīn zhī làng làng。dào liáng huì zhī yǒng jué xī。āi yī shì ér yì xiāng。wú wēi qíng yǐ xiào ài xī，xiàn jiāng nán zhī míng dāng。suī qián chǔ yú tài yáng，zhǎng jì xīn yú jūn wáng。hū bù wù qí suǒ shě，chàng shén xiāo ér bì guāng。yú shì bèi xià líng gāo，zú wǎng shén liú，yí qíng xiǎng xiàng，gù wàng huái chóu。jì líng tǐ zhī fù xíng，yù qīng zhōu ér shàng sù。fú cháng chuān ér wàng fǎn，sī mián mián dū。yè gěng gěng ér bù mèi，zhān fán shuāng ér zhì shǔ。mìng pū fū ér jiù jià，wú jiāng guī hū dōng lù。lǎn fēi pèi yǐ kàng cè，chàng pán huán ér bù néng qù。
yè lái chéng wài yī chǐ xuě，xiǎo jià tàn chē niǎn bīng zhé
bù zhī tíng sǎn jīn zhāo luò，yí shì lín huā zuó yè kāi
jiù shí yàn zi hái fēi fǒu jīn gǔ bù shèng qíng
sòng zi jūn zhōng yǐn，jiā shū zuì lǐ tí
yún shān yǒu yì，xuān shang wú jì，bèi xī fēng chuī duàn gōng míng lèi
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

陕西状元康海，是明代著名文学家，才气横溢而又狂放不羁。当时，朝中另一著名文学家李梦阳，亦以才气著称。两人明争暗比，互不服气。到了正德年间，武宗朱厚照是个荒淫昏庸的主子。大宦官刘瑾由
夷门是魏国首都大梁的城门，此处指代夷门的门吏侯嬴。这是一首咏史的七言绝句。作者以战国时期信陵君窃符救赵的历史典故为题材，强调了人才的重要性。同时也讽刺当今的统治者不能像信陵君一样礼
去年离别正是北雁南飞，今夜灯下衣已不见流萤踪迹。远征的丈夫近来没有消息，棉衣做好了不知该寄向哪儿？
自从清代周济《宋四家词选》说这首词是“客中送客”以来，注家多采其说，认为是一首送别词。胡云翼先生《宋词选》更进而认为是“借送别来表达自己‘京华倦客’的抑郁心情。”把它解释为送别词固
本章用简洁的文字描写形而上的实存的“道”，即继续阐述第四章“道”在天地之先的思想，用“谷”来象征“道”体的虚状；用“神”来比喻“道”生万物的绵延不绝，认为“道”是在无限的空间支配万

相关赏析

（宣秉、张湛、王丹、王良、杜林、郭丹、吴良、承宫、郑均、赵典）◆宣秉传宣秉字巨公，冯翊云阳人。从小修养高节，显名于三辅。哀帝平帝之际，看到王莽据权专政，侵暴削弱汉室宗室，有逆乱的迹
此诗写出作者虽怀报国壮志而白发催人的悲愤。古今诗人感叹岁月不居、人生易老者颇多，但大都从个人遭际出发，境界不高。陆游则不同。他感叹双鬓斑白、不能再青为的是报国之志未酬。因而其悲哀就
齐国进攻宋国，宋国形势危急。苏代送信给燕昭王说：“燕国在拥有万辆兵率的国家之列，却让齐国招押着人质，这使燕囤名声低下，权威减轻。协助齐国进攻宋国，劳民伤财。攻破宋国，侵占楚国的淮北
武王问太公说：“进攻作战的原则是什么？”太公答道：“作战的态势要根据敌人的行动而决定，战术的变化产生于敌我双方的临阵对垒，奇正的运用来源于将帅无穷的智慧和思考。所以，最重要的机密不
此诗的主题，《毛诗序》以为是“思贤妃”，说：“（齐）哀公荒淫怠慢，故陈贤妃贞女夙夜警戒相成之道焉。”宋·朱熹《诗集传》则以为是直接赞美贤妃，谓其“言古之贤妃御于君所，至于

作者介绍

葛鸦儿 葛鸦儿，唐朝女诗人。生卒年与生平不详。她最有名的作品《怀良人》最早见于韦庄所编的《又玄集》，因此可知她大约生活在中晚唐时期。又从此诗的描写来看，她应该是一个贫苦的底层劳动妇女。《全唐诗》801卷收录其诗三首。即《怀良人》和《会仙诗二首》。其中《会仙诗》描写的景象颇具道家色彩，似不应出自一个普通劳动妇女之手。如此说来，她的身世愈加扑朔迷离。