闲情赋

闲情赋原文：

谁见汀洲上，相思愁白蘋
夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
朝落暮开空自许竟无人解知心苦
明日相思莫上楼，楼上多风雨
五月天山雪，无花只有寒
更落尽梨花，飞尽杨花，春也成憔悴
激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
报答春光知有处，应须美酒送生涯
尽叫得鹃声碎，却教人空断肠
相思谩然自苦，算云烟、过眼总成空
莫向西湖歌此曲，水光山色不胜悲
闲鹭栖常早，秋花落更迟

闲情赋拼音解读：

shuí jiàn tīng zhōu shàng，xiāng sī chóu bái píng
fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
cháo luò mù kāi kōng zì xǔ jìng wú rén jiě zhī xīn kǔ
míng rì xiāng sī mò shàng lóu，lóu shàng duō fēng yǔ
wǔ yuè tiān shān xuě，wú huā zhǐ yǒu hán
gèng luò jǐn lí huā，fēi jǐn yáng huā，chūn yě chéng qiáo cuì
jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
bào dá chūn guāng zhī yǒu chǔ，yīng xū měi jiǔ sòng shēng yá
jǐn jiào dé juān shēng suì，què jiào rén kōng duàn cháng
xiāng sī mán rán zì kǔ，suàn yún yān、guò yǎn zǒng chéng kōng
mò xiàng xī hú gē cǐ qū，shuǐ guāng shān sè bù shèng bēi
xián lù qī cháng zǎo，qiū huā luò gèng chí
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

睡梦中柔声细语吐字不清， 莫非是情郎来到她的梦中？ 假如不是跟他梦中欢会呀， 为何见她早起时发髻斜倾？ 秋千上她象燕子身体轻盈， 红窗内她睡得甜不闻莺声。 那使人困意浓浓的天气
次韵：也称“步韵”。作旧体诗的一种方式，依照所和诗的用韵次序写和诗。酬：用语言或诗文应答。去秋：去年秋天。初年：初期，此指年轻之时。飞腾：迅速上升。翻：反而。叹惋：嗟叹惋惜。恐遗二
凡捧东西，要让双手与胸口齐平；凡提东西，要让手与腰带齐平。如果捧的是天子的器物，就要双手高于胸口；如果捧的是国君的器物，就要双手与胸口齐平；如果捧的是大夫的器物，就要双手低于胸口；
关于这首诗的写作时代，因诗中所写皆周文王、周武王之事，故东汉郑玄的《诗谱》误以为是文王、武王时之诗。朱熹《诗集传》则将它断为成王、周公以后之诗。《史记·周本纪》谓周武王死
本篇以《正战》为题，旨在阐述在何种条件下使用“正兵”作战的问题。它认为，在道路不能畅通，粮饷不能前运，计谋不能诱敌，利害不能惑敌的情况下，只有使用“正兵”，即使用装备精良、训练有素

相关赏析

范仲淹的《渔家傲》变低沉婉转之调而为慷慨雄放之声，把有关国家、社会的重大问题反映到词里，可谓大手笔。范仲淹守边时，作《渔家傲》歌数阕，皆以“塞下秋来”为首句，颇述边镇之劳苦，欧阳修
腊梅开后，白雪残存，词人拨雪寻春，乃至燃灯续昼，其雅兴已似痴。月上柳梢，云雾笼星，沉香烟消，其梦境又如醉。词写得清丽宛转，韵味淳郁，上下片两结句尤觉尖新。
韩傀作韩国的国相，严遂也受到韩哀侯的器重，因此两人相互忌恨。严遂敢于公正地发表议论，曾直言不讳地指责韩傀的过失。韩傀因此在韩廷上怒斥严遂，严遂气得拔剑直刺韩傀，幸而有人阻止才得以排
人的精神往往由眼睛来传达，而眼睛则有上下眼皮，合起来可以养精神。祸事往往由说话造成，而嘴巴明明有两片嘴辱，闭起来就可以避免闯祸。注释胞：上下眼皮。
西飞雁：从西边飞回之雁（相传雁足能传书）。蛩（qióng）：蟋蟀。

作者介绍

程垓 程垓，字正伯，眉山（今属四川）人。苏轼中表程之才（字正辅）之孙。淳熙十三年（1186）游临安，陆游为其所藏山谷帖作跋，未几归蜀。撰有帝王君臣论及时务利害策五十篇。绍熙三年（1192），已五十许，杨万里荐以应贤良方正科。绍熙五年（1194）乡人王称序其词，谓「程正伯以诗词名，乡之人所知也。余顷岁游都下，数见朝士，往往亦称道正伯佳句」。冯煦《蒿庵论词》：「程正伯凄婉绵丽，与草窗所录《绝妙好词》家法相近。」有《书舟词》（一作《书舟雅词》）一卷。