闲情赋并序（夫何瑰逸之令姿）

闲情赋并序（夫何瑰逸之令姿）原文：

风暖有人能作伴，日长无事可思量
天相汉，民怀国
记年时、旧宿凄凉，暮烟秋雨野桥寒
若到江南赶上春，千万和春住
【闲情赋并序】 初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。 夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。 激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极而哀来，终推我而辍音！ 考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色惨惨而就寒。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯[本作忄旁，通炯]不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
云间连下榻，天上接行杯
红粉当垆弱柳垂，金花腊酒解酴醿
春如旧人空瘦泪痕红浥鲛绡透
碧水浩浩云茫茫，美人不来空断肠
日日雨不断，愁杀望山人
山暝闻猿愁，沧江急夜流

闲情赋并序（夫何瑰逸之令姿）拼音解读：

fēng nuǎn yǒu rén néng zuò bàn，rì zhǎng wú shì kě sī liang
tiān xiàng hàn，mín huái guó
jì nián shí、jiù sù qī liáng，mù yān qiū yǔ yě qiáo hán
ruò dào jiāng nán gǎn shàng chūn，qiān wàn hé chūn zhù
【xián qíng fù bìng xù】 chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。 fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。 jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí ér āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！ kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè cǎn cǎn ér jiù hán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng[běn zuò xin páng，tōng jiǒng]bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
yún jiān lián xià tà，tiān shàng jiē xíng bēi
hóng fěn dāng lú ruò liǔ chuí，jīn huā là jiǔ jiě tú mí
chūn rú jiù rén kōng shòu lèi hén hóng yì jiāo xiāo tòu
bì shuǐ hào hào yún máng máng，měi rén bù lái kōng duàn cháng
rì rì yǔ bù duàn，chóu shā wàng shān rén
shān míng wén yuán chóu，cāng jiāng jí yè liú
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

一个真正的人才得之不易，然而亦须有适当的教育和培养。有的人天生秉赋良好，却得不到适当的环境和培植，竟而荒废了他的才能，这是十分可惜的。自己的儿孙有时不见得资质卓越，若是能将花在自己
（孙权传）吴主孙权传，孙权，字仲谋。他的哥哥孙策平定江东诸郡时，他时年十五岁，被任命为阳羡县县长。曾被郡里察举为孝廉，州里推荐为茂才(秀才)，代理奉义校尉。汉朝廷考虑到孙策远在江东
韵译你说来相会是空话，别后不见踪影；醒来楼上斜月空照，听得晓钟初鸣。梦里为伤远别啼泣，双双难以呼唤；醒后研墨未浓，奋笔疾书写成一信。残烛半照金翡翠的被褥，朦朦胧胧；麝香熏透芙蓉似的
七弦琴奏出曲调悠扬起伏，静听就像那滚滚的松涛声。我虽然很喜爱这古时曲调，可惜现在的人们多已不弹。注释⑴泠（líng）泠：形容清凉、清淡，也形容声音清越。丝：一作“弦”
初五日暂住在悉檀寺。萃野的父亲沈君，备好柬帖邀请我和悉檀寺众禅侣，初六日在狮子林供斋食，这天就没来得及出去。初六日悉檀寺四位长老饭后约着去赴沈君的斋会，沈君也在一年之始满六十岁，我

相关赏析

这一首着重写惜别，描绘与她的筵席上难分难舍的情怀。首名写离筵之上压抑无语，似乎冷淡无情；次句以“笑不成”点明原非无情，而是郁悒感伤，实乃多情，回应首句。齐、梁之间的江淹曾经把离别的
南人张助在田里种庄稼，看见一个李核，想把它带回去 ，又回头看见根部枯空的桑树里有土，所以就种了进去，用剩下的水浇灌。后来有人看见桑树中忽然长出了李子，以为是神，就互相转告，有一
精神是智慧的源泉，精神清爽智慧就会明朗。智慧是心志的标志，智慧公正就表明心志正直。现在却有精神清爽、智慧明朗而偏偏不明白成败道理的人，这不是困为他愚蠢，而是因为音乐、美色、财物、利
宋国和楚国是兄弟之国。齐国进攻宋国，楚王声言援救宋国，宋国因此卖弄楚国的威势来向齐国求和，齐圈没有听从。苏秦替宋国对齐国相国说：“不如同宋国讲和，以此表明宋国向齐国卖弄楚国的威势。
从前，汉宣帝认为，“施政公平端方，诉讼能够公正审理，恐怕就算是好的太守吧!”前代史书上也说：“现在的郡守，就是古代的诸侯。”所以地方长官，被称为亲民之官，因此劝导百姓树立德行，用礼

作者介绍

裴潾 裴潾，生年不洋，卒于唐文宗开成三年(838年)，河东闻喜(今山西闻喜县)人，以门荫入仕，一生历唐宪宗、穆宗、敬宗、文宗四朝，史称“以道义自处，事上尽心，尤嫉朋党，故不为权幸所知。” 唐敬宗宝历初年，裴潾曾任给事中，文宗大和四年(830年)调任汝州(河南省临汝县)刺史，兼御史中丞，后来因为违法杖死人命，被贬为左庶子，在东都洛阳任职，大和七年（833年)升任左散骑常侍，充任集贤殿学士。这期间，裴潾曾收集历代文章，续后梁昭明太子的《文选》，编成30卷《大和通选》，附音义与目录l卷，一并上献给唐文宗。不过，裴潾在编选这部文集时，对当时文士，几乎素与己少有交住者的文章都很少选入，因而受到大家的非议。这部文选也不为时人所看重。