闲情赋

闲情赋原文：

落叶人何在，寒云路几层
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
此夜星繁河正白，人传织女牵牛客
耕犁千亩实千箱，力尽筋疲谁复伤
新妆宜面下朱楼，深锁春光一院愁
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
晚春盘马踏青苔，曾傍绿阴深驻
儿童相见不相识，笑问客从何处来
横槊题诗，登楼作赋，万事空中雪
百草千花寒食路，香车系在谁家树
后庭花一曲，幽怨不堪听
　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
此生只是偿诗债，白菊开时最不眠
　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。

闲情赋拼音解读：

luò yè rén hé zài，hán yún lù jǐ céng
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
cǐ yè xīng fán hé zhèng bái，rén chuán zhī nǚ qiān niú kè
gēng lí qiān mǔ shí qiān xiāng，lì jìn jīn pí shuí fù shāng
xīn zhuāng yí miàn xià zhū lóu，shēn suǒ chūn guāng yī yuàn chóu
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
wǎn chūn pán mǎ tà qīng tái，céng bàng lǜ yīn shēn zhù
ér tóng xiāng jiàn bù xiāng shí，xiào wèn kè cóng hé chǔ lái
héng shuò tí shī，dēng lóu zuò fù，wàn shì kōng zhōng xuě
bǎi cǎo qiān huā hán shí lù，xiāng chē xì zài shuí jiā shù
hòu tíng huā yī qǔ，yōu yuàn bù kān tīng
　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
cǐ shēng zhǐ shì cháng shī zhài，bái jú kāi shí zuì bù mián
　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

顾敻九首《荷叶杯》，很像是写的一个女子的相思全过程。《栩庄漫记》评曰：“顾敻以艳词擅长，有浓有淡，均极形容之妙。其淋漓真率处，前无古人。如《荷叶杯》九首，已为后代曲中一半儿张本。”
魏文侯早年读圣贤的经典，学仁义的行为，建立魏国 ，扩张领土，雄霸一时。文侯死后，有子继位，是为武侯 。武侯昏庸，日日沉迷饮食男女歌舞狗马，不问政事。隐 士徐无鬼看不惯，想给武侯进进
韩昭侯是战国变法图强的明君之一。他对付申不害的徇私谋官行为，来了个‘以牙还牙“的自相矛盾的反驳法。用他自己的主张，批驳他自己的行为。这一招非常有效，会使对方哑口无言。无论是政界还是
山色昏暗听到猿声使人生愁，桐江苍茫夜以继日向东奔流。两岸风吹树动枝叶沙沙作响，月光如水映照江畔一叶孤舟。建德风光虽好却非我的故土，我仍然怀念扬州的故交老友。相忆相思我抑不住涕泪
这是一首纪游诗，写于1079年（元丰二年）的端午节，此时作者刚到湖州不久。同游者还有“苏门四学士”之一的秦观，秦观写有《同子瞻端午日游诸寺》可证。诗的开头四句，直叙作者乘坐小轿任性

相关赏析

孟子虽然担任齐国国卿，实际上却是虚名，而王驩虽然是副使，却是齐王手下的宠臣，他自专行事，其实也是齐王之意。孟子若谦恭地与王驩商量公事，则会使王驩更自以为是。若是孟子摆出高傲的样子，
东汉中兴的初年，汝南郡有一个叫应妪的人，生了四个孩子便成了寡妇。 有一天，她看见一道神光射进土地庙。应妪看见了这光，便去问占卜的人。 占卜的人说：“这是上天降下的好兆头啊。你的子孙
在第三十三章里，孟子描述了五种人都是不能尽心知命的，之后，孟子又提出“大人”，亦是不能尽心知命的；在本章，则又讨论了“狂”者与“狷”者、“乡愿”者这三种人，其实都是不能尽心知命的人
正心是诚意之后的进修阶梯。诚意是意念真诚，不自欺欺人。但是，仅仅有诚意还不行。因为，诚意可能被喜怒哀乐惧等情感支配役使，使你成为感情的奴隶而失去控制。所以，在“诚其意”之后，还必须

作者介绍

何逊 何逊（?-518?）字仲言，东海郯(今山东省郯城县西)人。史称八岁就能赋诗，二十岁举秀才。范云见到他的对策后，大加赏识，和他结为忘年之友。沈约也很欣赏他的诗，曾对他说：「吾每读卿诗，一日三复，犹不能已。」何逊曾任尚书水部郎、庐陵王记事等官职。梁天监年间，与吴均同受武帝信任，但后来又被疏远，不再任用。何逊的诗写得不多，梁元帝说：「诗多而能者沈约，少而能者谢朓、何逊。」颜之推说：「何逊诗实为精巧，多形似之言。」就现存的何逊作品看来，他的诗工于写景抒情，又巧于对仗，音响也很美。有辑本《何记事集》。