屈原列传

屈原列传原文：

醉后莫思家，借取师师宿
儿童见说深惊讶，却问何方是故乡
太史公曰：“余读《离骚》、《天问》、《招魂》、《哀郢》，悲其志。适长沙，过屈原所自沉渊，未尝不垂涕，想见其为人。及见贾生吊之，又怪屈原以彼其材游诸侯，何国不容，而自令若是！读《鵩鸟赋》，同死生，轻去就，又爽然自失矣。”
　　屈原者，名平，楚之同姓也。为楚怀王左徒。博闻强志，明于治乱，娴于辞令。入则与王图议国事，以出号令；出则接遇宾客，应对诸侯。王甚任之。
晓月暂飞高树里，秋河隔在数峰西
长子顷襄王立，以其弟子兰为令尹。楚人既咎子兰以劝怀王入秦而不反也。屈平既嫉之，虽放流，眷顾楚国，系心怀王，不忘欲反。冀幸君之一悟，俗之一改也。其存君兴国，而欲反复之，一篇之中，三致志焉。然终无可奈何，故不可以反。卒以此见怀王之终不悟也。
屈原既绌。其后秦欲伐齐，齐与楚从亲，惠王患之。乃令张仪佯去秦，厚币委质事楚，曰：“秦甚憎齐，齐与楚从亲，楚诚能绝齐，秦愿献商、於之地六百里。”楚怀王贪而信张仪，遂绝齐，使使如秦受地。张仪诈之曰：“仪与王约六里，不闻六百里。”楚使怒去，归告怀王。怀王怒，大兴师伐秦。秦发兵击之，大破楚师于丹、淅，斩首八万，虏楚将屈匄，遂取楚之汉中地。怀王乃悉发国中兵，以深入击秦，战于蓝田。魏闻之，袭楚至邓。楚兵惧，自秦归。而齐竟怒，不救楚，楚大困。明年，秦割汉中地与楚以和。楚王曰：“不愿得地，愿得张仪而甘心焉。”张仪闻，乃曰：“以一仪而当汉中地，臣请往如楚。”如楚，又因厚币用事者臣靳尚，而设诡辩于怀王之宠姬郑袖。怀王竟听郑袖，复释去张仪。是时屈原既疏，不复在位，使于齐，顾反，谏怀王曰：“何不杀张仪？”怀王悔，追张仪，不及。
独立寒秋，湘江北去，橘子洲头
夫因兵死守蓬茅，麻苎衣衫鬓发焦
数点雨声风约住朦胧淡月云来去
屈原既死之后，楚有宋玉、唐勒、景差之徒者，皆好辞而以赋见称。然皆祖屈原之从容辞令，终莫敢直谏。其后楚日以削，数十年竟为秦所灭。自屈原沉汨罗后百有馀年，汉有贾生，为长沙王太傅。过湘水，投书以吊屈原。
汀洲采白苹，日落江南春
西风酒旗市，细雨菊花天
燕子不知人去也，飞认阑干
上官大夫与之同列，争宠而心害其能。怀王使屈原造为宪令，屈平属草稿未定。上官大夫见而欲夺之，屈平不与，因谗之曰：“王使屈平为令，众莫不知。每一令出，平伐其功，曰以为‘非我莫能为也。’”王怒而疏屈平。
人君无愚智贤不肖，莫不欲求忠以自为，举贤以自佐。然亡国破家相随属，而圣君治国累世而不见者，其所谓忠者不忠，而所谓贤者不贤也。怀王以不知忠臣之分，故内惑于郑袖，外欺于张仪，疏屈平而信上官大夫、令尹子兰，兵挫地削，亡其六郡，身客死于秦，为天下笑，此不知人之祸也。《易》曰：“井渫不食，为我心恻，可以汲。王明，并受其福。”王之不明，岂足福哉！令尹子兰闻之，大怒。卒使上官大夫短屈原于顷襄王。顷襄王怒而迁之。屈原至于江滨，被发行吟泽畔，颜色憔悴，形容枯槁。渔父见而问之曰：“子非三闾大夫欤？何故而至此？”屈原曰：“举世皆浊而我独清，众人皆醉而我独醒，是以见放。”渔父曰：“夫圣人者，不凝滞于物，而能与世推移。举世皆浊，何不随其流而扬其波？众人皆醉，何不哺其糟而啜其醨？何故怀瑾握瑜，而自令见放为？”屈原曰：“吾闻之，新沐者必弹冠，新浴者必振衣。人又谁能以身之察察，受物之汶汶者乎？宁赴常流而葬乎江鱼腹中耳。又安能以皓皓之白，而蒙世之温蠖乎？”乃作《怀沙》之赋。于是怀石，遂自投汨罗以死。
其后，诸侯共击楚，大破之，杀其将唐眜。时秦昭王与楚婚，欲与怀王会。怀王欲行，屈平曰：“秦，虎狼之国，不可信，不如毋行。”怀王稚子子兰劝王行：“奈何绝秦欢！”怀王卒行。入武关，秦伏兵绝其后，因留怀王，以求割地。怀王怒，不听。亡走赵，赵不内。复之秦，竟死于秦而归葬。
屈平疾王听之不聪也，谗谄之蔽明也，邪曲之害公也，方正之不容也，故忧愁幽思而作《离骚》。“离骚”者，犹离忧也。夫天者，人之始也；父母者，人之本也。人穷则反本，故劳苦倦极，未尝不呼天也；疾痛惨怛，未尝不呼父母也。屈平正道直行，竭忠尽智，以事其君，谗人间之，可谓穷矣。信而见疑，忠而被谤，能无怨乎？屈平之作《离骚》，盖自怨生也。《国风》好色而不淫，《小雅》怨诽而不乱。若《离骚》者，可谓兼之矣。上称帝喾，下道齐桓，中述汤、武，以刺世事。明道德之广崇，治乱之条贯，靡不毕见。其文约，其辞微，其志洁，其行廉。其称文小而其指极大，举类迩而见义远。其志洁，故其称物芳；其行廉，故死而不容。自疏濯淖污泥之中，蝉蜕于浊秽，以浮游尘埃之外，不获世之滋垢，皭然泥而不滓者也。推此志也，虽与日月争光可也。

屈原列传拼音解读：

zuì hòu mò sī jiā，jiè qǔ shī shī sù
ér tóng jiàn shuō shēn jīng yà，què wèn hé fāng shì gù xiāng
tài shǐ gōng yuē：“yú dú《lí sāo》、《tiān wèn》、《zhāo hún》、《āi yǐng》，bēi qí zhì。shì cháng shā，guò qū yuán suǒ zì chén yuān，wèi cháng bù chuí tì，xiǎng jiàn qí wéi rén。jí jiàn jiǎ shēng diào zhī，yòu guài qū yuán yǐ bǐ qí cái yóu zhū hóu，hé guó bù róng，ér zì lìng ruò shì！dú《fú niǎo fù》，tóng sǐ shēng，qīng qù jiù，yòu shuǎng rán zì shī yǐ。”
　　qū yuán zhě，míng píng，chǔ zhī tóng xìng yě。wèi chǔ huái wáng zuǒ tú。bó wén qiáng zhì，míng yú zhì luàn，xián yú cí lìng。rù zé yǔ wáng tú yì guó shì，yǐ chū hào lìng；chū zé jiē yù bīn kè，yìng duì zhū hóu。wáng shén rèn zhī。
xiǎo yuè zàn fēi gāo shù lǐ，qiū hé gé zài shù fēng xī
zhǎng zǐ qǐng xiāng wáng lì，yǐ qí dì zǐ lán wèi lìng yǐn。chǔ rén jì jiù zi lán yǐ quàn huái wáng rù qín ér bù fǎn yě。qū píng jì jí zhī，suī fàng liú，juàn gù chǔ guó，xì xīn huái wáng，bù wàng yù fǎn。jì xìng jūn zhī yī wù，sú zhī yī gǎi yě。qí cún jūn xīng guó，ér yù fǎn fù zhī，yī piān zhī zhōng，sān zhì zhì yān。rán zhōng wú kě nài hé，gù bù kě yǐ fǎn。zú yǐ cǐ jiàn huái wáng zhī zhōng bù wù yě。
qū yuán jì chù。qí hòu qín yù fá qí，qí yǔ chǔ cóng qīn，huì wáng huàn zhī。nǎi lìng zhāng yí yáng qù qín，hòu bì wěi zhì shì chǔ，yuē：“qín shén zēng qí，qí yǔ chǔ cóng qīn，chǔ chéng néng jué qí，qín yuàn xiàn shāng、yú zhī dì liù bǎi lǐ。”chǔ huái wáng tān ér xìn zhāng yí，suì jué qí，shǐ shǐ rú qín shòu dì。zhāng yí zhà zhī yuē：“yí yǔ wáng yuē liù lǐ，bù wén liù bǎi lǐ。”chǔ shǐ nù qù，guī gào huái wáng。huái wáng nù，dà xīng shī fá qín。qín fā bīng jī zhī，dà pò chǔ shī yú dān、xī，zhǎn shǒu bā wàn，lǔ chǔ jiāng qū gài，suì qǔ chǔ zhī hàn zhōng dì。huái wáng nǎi xī fā guó zhōng bīng，yǐ shēn rù jī qín，zhàn yú lán tián。wèi wén zhī，xí chǔ zhì dèng。chǔ bīng jù，zì qín guī。ér qí jìng nù，bù jiù chǔ，chǔ dà kùn。míng nián，qín gē hàn zhōng dì yǔ chǔ yǐ hé。chǔ wáng yuē：“bù yuàn de dì，yuàn dé zhāng yí ér gān xīn yān。”zhāng yí wén，nǎi yuē：“yǐ yī yí ér dāng hàn zhōng dì，chén qǐng wǎng rú chǔ。”rú chǔ，yòu yīn hòu bì yòng shì zhě chén jìn shàng，ér shè guǐ biàn yú huái wáng zhī chǒng jī zhèng xiù。huái wáng jìng tīng zhèng xiù，fù shì qù zhāng yí。shì shí qū yuán jì shū，bù fù zài wèi，shǐ yú qí，gù fǎn，jiàn huái wáng yuē：“hé bù shā zhāng yí？”huái wáng huǐ，zhuī zhāng yí，bù jí。
dú lì hán qiū，xiāng jiāng běi qù，jú zǐ zhōu tóu
fū yīn bīng sǐ shǒu péng máo，má zhù yī shān bìn fà jiāo
shǔ diǎn yǔ shēng fēng yuē zhù méng lóng dàn yuè yún lái qù
qū yuán jì sǐ zhī hòu，chǔ yǒu sòng yù、táng lēi、jǐng chà zhī tú zhě，jiē hǎo cí ér yǐ fù jiàn chēng。rán jiē zǔ qū yuán zhī cóng róng cí lìng，zhōng mò gǎn zhí jiàn。qí hòu chǔ rì yǐ xuē，shù shí nián jìng wèi qín suǒ miè。zì qū yuán chén mì luó hòu bǎi yǒu yú nián，hàn yǒu jiǎ shēng，wèi cháng shā wáng tài fù。guò xiāng shuǐ，tóu shū yǐ diào qū yuán。
tīng zhōu cǎi bái píng，rì luò jiāng nán chūn
xī fēng jiǔ qí shì，xì yǔ jú huā tiān
yàn zi bù zhī rén qù yě，fēi rèn lán gān
shàng guān dài fū yǔ zhī tóng liè，zhēng chǒng ér xīn hài qí néng。huái wáng shǐ qū yuán zào wèi xiàn lìng，qū píng shǔ cǎo gǎo wèi dìng。shàng guān dài fū jiàn ér yù duó zhī，qū píng bù yǔ，yīn chán zhī yuē：“wáng shǐ qū píng wèi lìng，zhòng mò bù zhī。měi yī lìng chū，píng fá qí gōng，yuē yǐ wéi‘fēi wǒ mò néng wéi yě。’”wáng nù ér shū qū píng。
rén jūn wú yú zhì xián bù xiào，mò bù yù qiú zhōng yǐ zì wèi，jǔ xián yǐ zì zuǒ。rán wáng guó pò jiā xiāng suí shǔ，ér shèng jūn zhì guó lěi shì ér bú jiàn zhě，qí suǒ wèi zhōng zhě bù zhōng，ér suǒ wèi xián zhě bù xián yě。huái wáng yǐ bù zhī zhōng chén zhī fēn，gù nèi huò yú zhèng xiù，wài qī yú zhāng yí，shū qū píng ér xìn shàng guān dài fū、lìng yǐn zi lán，bīng cuò dì xuē，wáng qí liù jùn，shēn kè sǐ yú qín，wèi tiān xià xiào，cǐ bù zhī rén zhī huò yě。《yì》yuē：“jǐng xiè bù shí，wèi wǒ xīn cè，kě yǐ jí。wáng míng，bìng shòu qí fú。”wáng zhī bù míng，qǐ zú fú zāi！lìng yǐn zi lán wén zhī，dà nù。zú shǐ shàng guān dài fū duǎn qū yuán yú qǐng xiāng wáng。qǐng xiāng wáng nù ér qiān zhī。qū yuán zhì yú jiāng bīn，bèi fā xíng yín zé pàn，yán sè qiáo cuì，xíng róng kū gǎo。yú fù jiàn ér wèn zhī yuē：“zi fēi sān lǘ dài fū yú？hé gù ér zhì cǐ？”qū yuán yuē：“jǔ shì jiē zhuó ér wǒ dú qīng，zhòng rén jiē zuì ér wǒ dú xǐng，shì yǐ jiàn fàng。”yú fù yuē：“fū shèng rén zhě，bù níng zhì yú wù，ér néng yǔ shì tuī yí。jǔ shì jiē zhuó，hé bù suí qí liú ér yáng qí bō？zhòng rén jiē zuì，hé bù bǔ qí zāo ér chuài qí lí？hé gù huái jǐn wò yú，ér zì lìng jiàn fàng wèi？”qū yuán yuē：“wú wén zhī，xīn mù zhě bì dàn guān，xīn yù zhě bì zhèn yī。rén yòu shuí néng yǐ shēn zhī chá chá，shòu wù zhī wèn wèn zhě hū？níng fù cháng liú ér zàng hū jiāng yú fù zhōng ěr。yòu ān néng yǐ hào hào zhī bái，ér méng shì zhī wēn huò hū？”nǎi zuò《huái shā》zhī fù。yú shì huái shí，suì zì tóu mì luó yǐ sǐ。
qí hòu，zhū hóu gòng jī chǔ，dà pò zhī，shā qí jiāng táng mò。shí qín zhāo wáng yǔ chǔ hūn，yù yǔ huái wáng huì。huái wáng yù xíng，qū píng yuē：“qín，hǔ láng zhī guó，bù kě xìn，bù rú wú xíng。”huái wáng zhì zǐ zi lán quàn wáng xíng：“nài hé jué qín huān！”huái wáng zú xíng。rù wǔ guān，qín fú bīng jué qí hòu，yīn liú huái wáng，yǐ qiú gē dì。huái wáng nù，bù tīng。wáng zǒu zhào，zhào bù nèi。fù zhī qín，jìng sǐ yú qín ér guī zàng。
qū píng jí wáng tīng zhī bù cōng yě，chán chǎn zhī bì míng yě，xié qū zhī hài gōng yě，fāng zhèng zhī bù róng yě，gù yōu chóu yōu sī ér zuò《lí sāo》。“lí sāo”zhě，yóu lí yōu yě。fū tiān zhě，rén zhī shǐ yě；fù mǔ zhě，rén zhī běn yě。rén qióng zé fǎn běn，gù láo kǔ juàn jí，wèi cháng bù hū tiān yě；jí tòng cǎn dá，wèi cháng bù hū fù mǔ yě。qū píng zhèng dào zhí xíng，jié zhōng jìn zhì，yǐ shì qí jūn，chán rén jiān zhī，kě wèi qióng yǐ。xìn ér jiàn yí，zhōng ér bèi bàng，néng wú yuàn hū？qū píng zhī zuò《lí sāo》，gài zì yuàn shēng yě。《guó fēng》hào sè ér bù yín，《xiǎo yǎ》yuàn fěi ér bù luàn。ruò《lí sāo》zhě，kě wèi jiān zhī yǐ。shàng chēng dì kù，xià dào qí huán，zhōng shù tāng、wǔ，yǐ cì shì shì。míng dào dé zhī guǎng chóng，zhì luàn zhī tiáo guàn，mí bù bì jiàn。qí wén yuē，qí cí wēi，qí zhì jié，qí xíng lián。qí chēng wén xiǎo ér qí zhǐ jí dà，jǔ lèi ěr ér jiàn yì yuǎn。qí zhì jié，gù qí chēng wù fāng；qí xíng lián，gù sǐ ér bù róng。zì shū zhuó nào wū ní zhī zhōng，chán tuì yú zhuó huì，yǐ fú yóu chén āi zhī wài，bù huò shì zhī zī gòu，jiào rán niè ér bù zǐ zhě yě。tuī cǐ zhì yě，suī yǔ rì yuè zhēng guāng kě yě。
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

1.李梦阳：明代中期文学家，复古派前七子的领袖人物。2.汉边墙：实际指明朝当时在大同府西北所修的长城，它是明王朝与革达靼部族的界限。一作“汉宫墙”3.客子句：“客子”指离家戍边的士
月光由宫门移到宫树梢，媚眼只看那宿鹭的窝巢。在灯影旁拔下头上玉钗，挑开灯焰救出扑火飞蛾。注释⑴内人：指宫女。因皇宫又称大内，故宫女称内人。⑵禁门：宫门。⑶宿鹭：指双栖之鸳鸯。⑷
这是一首写楫旅风波，泊岸停宿，客居不眠，顿生乡思的诗。诗的前四句为第一 段，是写傍晚因路途风波，不得不停舫孤驿。后四句为第二段，是写人雁归宿、夜幕 降临，自夜到晓不能入眠而生乡思客
这是一首题画小词。它以形象化的文字，再现了原画的色彩、布局和意境，使未睹其画的读者，犹如身临画前。末句点题，绾结入妙。
《瓶史》一书，是1599年春天袁宏道在北京写成的，时年32岁。 袁宏道为什么要写这本书？在《瓶史引》中，他写道：“夫幽人韵士，屏绝声色，其嗜好不得不钟于山水花竹。”他还说，高人隐士

相关赏析

作者秋月里一座荒村野店生发的客途别恨和怀人之情。全词言短意长，含蓄有味，写景言情，皆臻佳境；且格律工细，语言醇雅，堪称小令中的佳作。开头两句，写旅途上所见的秋郊景色：枫叶已经凋落，
唐代诗人杜甫在《前出塞》中写道：“挽弓当挽强，用箭当用长，射人先射马，擒贼先擒王。”，杜甫在他的诗句中，明确而深刻地阐述了他对复杂战争的高见之处。在军事行动中，擒贼擒王，是以消灭敌
皇上亲临南郊祭天、太庙祭祖的典礼，写在典册上的祷祝文字都称“恭荐岁事”。先到景灵宫荐享，称之为“朝献”；然后到太庙行祭，称之为“朝飨”；最后才到南郊祭天。我在编集《南郊式》时，曾参
白圭说：“我治水患的水平，要超过禹。”　　孟子说：“你错了。大禹治水，是遵循水的道路，所以大禹以四海为畜水的沟壑。如今先生你却把邻国当做畜水的沟壑。水逆向而行，就称之为洚水，所谓洚
史称刘义庆自幼聪敏过人，受到伯父刘裕的赏识。刘裕曾夸奖他说：“此我家之丰城也。”年轻时曾跟从刘裕攻打长安，回来后被任命为东晋辅国将军、北青州刺史，徙都督豫州诸军事、豫州刺史。刘宋建

作者介绍

张道洽 张道洽（1202～1268）字泽民，号实斋，衢州开化（今属浙江）人。理宗端平二年（1235）进士。曾从真德秀学。历广州司理参军，景定间为池州佥判，改襄阳府推官。五年卒，年六十四。生平作咏梅诗三百余首。